Dom nad Wierzbami leży na dużej działce w środku małej wioski. Otoczony jest tradycyjną zabudową wiejską. Tu żyje się zgodnie z odwiecznymi prawami natury wyznaczanymi przez obowiązki gospodarskie. Dlatego na odgłosy płynące z dzikiej natury - śpiew ptaków, kumkanie żab, subtelny trzepot skrzydeł nietoperzy - nakładają się ryk krów, pianie kogutów, wieczorne ujadania wioskowych psów. Ale i odgłosy młocarni latem czy pił tnących drewno na przedwiośniu. 

Wokół Domu nad Wierzbami jest dużo zieleni – drzewa, krzewy i wiele tradycyjnie wiejskich kwiatów: róż, peonii, dalii, rumianków, tulipanów, ostróżek i opartych o szczyt domu malw. Od wiosny do późnej jesieni jedne przekwitają, następne zaczynają puszyć się swoją urodą. 
Jest dużo otwartej przestrzeni, ale są też ukryte zakątki wśród drzew, gdzie w razie potrzeby łatwo można znaleźć odosobnione miejsce do pobycia z samym sobą.

Dom nad Wierzbami stoi na niewielkim wzniesieniu nad starorzeczem Bugu, w Jackowie Dolnym, wsi rozciągającej się wzdłuż tej dzikiej rzeki i jej rozlewisk. Gdy tylko przekroczysz bramę naszego gospodarstwa, przed twoimi oczami otworzy się rozległa panorama Doliny Dolnego Bugu.

Przed tobą już tylko furtka wiodąca do tajemniczego świata rzeki i jej mieszkańców.

Nadbużański krajobraz ulega nieustającym przeobrażeniom, w rytm następujących po sobie pór roku i zmieniających się warunków atmosferycznych rzeka raz przybiera, zalewając przybrzeżne łąki i wyspy (podchodząc czasem aż pod ogrodzenie działki), to cofa się, w porze letniej odsłaniając piaszczyste łachy, doskonałe do leniwego plażowania i kąpieli. Rzeczne odnogi, meandry, wyspy i półwyspy tworzą istny labirynt będący oazą dla ryb i wodnego ptactwa, jakby stworzony do tego, by eksplorować go z kajaka lub łódki, z wędką lub aparatem fotograficznym. Zimą zaś zaśnieżone łąki i zamarznięte starorzecza to idealne miejsce na długie spacery wzdłuż rzeki, piesze lub na nartach biegowych.

Dolina Bugu to ostoja wielu rzadkich, chronionych roślin i zwierząt. Można tu spotkać żurawie, białe i siwe czaple, kormorany, bociany, łabędzie oraz wiele innych gatunków dzikiego ptactwa, a także bobry i wydry. Obszar nadbużański objęty jest – ze względu na swoje walory przyrodnicze i krajobrazowe – europejskim programem Natura 2000. Nosi nazwę Dolina Dolnego Bugu i jest obszarem ochrony ptasich siedlisk. Na naszym terenie chroni się także roślinność i jej bioróżnorodność - obszar ten ma nazwę Ostoja Nadbużańska. Zróżnicowanie biotopów sprawia, że tereny te nazywane są przez przyrodników Małą Biebrzą.

Jackowo Dolne to nie tylko rzeka, w zasięgu spaceru znajdują się także piękne lasy - popowski (4 km) i somiankowski (2 km). Ten drugi to najdalej na zachód wysunięty fragment Puszczy Białej, rozległych lasów ciągnących się daleko na wschód, będących sercem regionu zwanego Kurpiami Białymi. Droga do nich prowadzi przez Barcice, położoną dwa kilometry od Jackowa wieś założoną w XIII wieku, w centrum której znajduje się jeden z najcenniejszych zabytków sakralnych Mazowsza - drewniany kościół barokowy z 1758 roku. We wsi można jeszcze obejrzeć kilkanaście kurpiowskich drewnianych chałup, położonych na wysokiej skarpie nad rzeką. Eksploracja Puszczy Białej to doskonały pomysł na całodniową wycieczkę rowerową.

Innym atrakcyjnym celem wycieczki rowerowej może być położony na północy Pułtusk. Droga do niego może prowadzić wzdłuż Bugu i koroną wału wzdłuż Narwi, po drodze mijając bagnisty rezerwat ptasi Stawinoga. Punktem kulminacyjnym eskapady może być zwiedzanie Pułtuska, gdzie znajduje się uroczy i nieco zapomniany najdłuższy w Europie (!) rynek oraz malowniczy, górujący nad Narwią Zamek Biskupi. Powrót przez piękne lasy obfitujące w grzyby, jagody i jeżyny.

A w zimę? Po spacerze czy marszu na biegówkach po zaśnieżonych łąkach można zaszyć się w zaciszu pokoju z dobrą książką, albo zejść do salonu, usadowić blisko płonącego kominka z kieliszkiem wina w ręku i marzyć, marzyć, marzyć…